Helen Quinn
 (2000)  | |
| Nome orixinal | (en) Helen Rho |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 19 de maio de 1943 (81 anos) Melbourne, Australia |
| Educación | Universidade Stanford - Doutora en filosofía Universidade de Melbourne (pt)  DESY (pt) Tintern Grammar (en) |
| Director de tese | James Bjorken (pt) |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Física |
| Ocupación | física, profesora universitaria |
| Empregador | Universidade Harvard Universidade Stanford |
| Membro de | |
| Premios | |
| |
Helen Rhoda Arnold Quinn, nada en Melbourne o 19 de maio de 1943,[1] é unha física australiana estadounidense cuxas contribucións na procura dunha teoría unificada para os tres tipos de interaccións de partículas (forte, electromagnética e débil) foron recoñecidas por varios premios. incluíndo a Medalla Dirac ICTP. En 2005 foi nomeada Oficial Honoraria da Orde de Australia, "polo seu servizo á investigación científica no campo da física teórica e da educación" (o premio foi honorífico porque xa non era cidadá australiana).
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Estudou en Victoria (Australia) e continuou os seus estudos superiores na Universidade de Melbourne antes de trasladarse aos Estados Unidos á Universidade de Stanford. Recibiu o seu doutoramento en Stanford en 1967, nun momento en que menos de 2 % dos físicos eran mulleres. Realizou o seu traballo posdoutoral no DESY (German Electron Synchrotron), situado en Hamburgo (Alemaña). Pasou outros sete anos na Universidade de Harvard antes de regresar a Stanford, onde actualmente é profesora de Física no Stanford Linear Accelerator Center.
Contribución á física
[editar | editar a fonte]No seu traballo con Howard Georgi e Steven Weinberg, demostrou como os tres tipos de interaccións de partículas (fortes, electromagnéticas e débiles), poderían ser unha única forza unificada.[2] Tamén suxeriu unha posible simetría non exacta do universo (agora coñecida como simetría Peccei-Quinn)[3] para explicar como as interaccións fortes poden manter a simetría CP (a simetría entre materia e antimateria) cando non existen interaccións débiles. Unha consecuencia desta teoría é unha partícula coñecida como axión -que aínda non se observou- pero que é unha das candidatas para a materia escura que impregna o universo.
Explicou como se pode usar a física dos quarks para predicir certos aspectos que non abarca a física dos hadróns (que son partículas feitas de quarks), independentemente da estrutura do hadrón en cuestión (en colaboración con Enrico Poggio e Steven Weinberg).[4] Esta propiedade útil coñécese agora como a dualidade quark-hadron.
Ten un longo compromiso coa educación. En California, traballa con profesores de primaria e secundaria para achegar aos estudantes e entusiasmarlle coa física. Preside a Xunta de Educación Científica do Consello Superior de Investigacións Científicas (NAS) e participou en varios dos seus estudos.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Yount, Lisa (2007). "Quinn, Helen Rhoda Arnold". A to Z of Women in Science and Math (en inglés). Nova York: Infobase Publishing. p. 248. ISBN 978-1-438-10795-0. OCLC 667271430.
- ↑ Georgi, H; Quinn, HR; Weinberg, S (1974). "Hierarchy of interactions in Unified Gauge Theories" (en inglés) 33 (7): 451–454. Bibcode:1974PhRvL..33..451G. doi:10.1103/PhysRevLett.33.451.
- ↑ Peccei, RD; Quinn, HR (1977). "CP conservation in the presence of pseudoparticles" (en inglés) 38 (25): 1440–1443. Bibcode:1977PhRvL..38.1440P. doi:10.1103/PhysRevLett.38.1440.
- ↑ Poggio, EC; Quinn, HR; Weinberg, S (1976). "Smearing method in the quark model" (en inglés) 13 (7): 1958–1968. Bibcode:1976PhRvD..13.1958P. doi:10.1103/PhysRevD.13.1958.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Helen Quinn no blog Mujeres con ciencia
